1 jaar CEO
Ergens midden in 2020 was het moment daar: de vorige voorzitter van de Raad van Bestuur kwam binnen. Normaal gesproken zou ik direct opveren, maar voor de eerste keer durfde ik mijn schoenen op zijn (oh nee mijn) bureau te laten liggen. “Goedzo”, klonk het in de kamer. “Vanaf nu ben je echt CEO van JAJO”.
Al die maanden was daar aandacht voor mijn leeftijd: een jonge vent aan het hoofd van een omvangrijke bouwbedrijvengroep. En telkens deed ik daar luchtig over. Ik was degene die dit van jongs af aan had gepland en stapje voor stapje naar het voorzitterschap toegroeide.
Eenmaal daar – in het kantoortje van mijn illustere voorganger Hans Smits – leken de eerste stappen als CEO het meeste op autorijden. Iedereen kent dat moment nog. Dat je geslaagd bent en je je rijbewijs voor de eerste keer trots in je binnenzak draagt. Met klamme handjes in de tien-voor-twee-formatie aan het stuur in de auto van je vader. Paaltjes links, stoeprand rechts. Opperste concentratie. Om maar het juiste te doen.
Zo was het voor mij ook. Sterk gefocust op de job. En net als met autorijden was het direct voor het echie in 2020. Ja, ik had mijn uitgesproken visie netjes in glimmende PowerPoint-presentaties. Meer synergie tussen onze 32 bedrijven, meer effort op het ontsluiten van de totale vastgoedketen en circulariteit als leidraad om niet de grootste te worden, maar wél de meest impactvolle van Nederland. Geen vuiltje aan de lucht, zo leek het.
En toen, pats boem: 16 maart 2020, Nederland officieel in de eerste lockdown. De coronacrisis cirkelde natuurlijk al een tijdje om ons heen, maar vanaf dat moment was het menens. Ik voelde de druk, die ik mezelf had opgelegd. En zei dapper, om mezelf een duwtje te geven: “Nu worden de mannen van de jongens gescheiden Ivo”.
Het werd dringen geblazen in mijn hoofd. Elke minuut van de dag dacht ik aan de toekomst van JAJO. Een continue stroom van scenario’s draaide ik af. Soms wel vijftien naast elkaar, met als hoofdthema de verantwoordelijkheid voor duizend collega’s, die veelal kostwinner zijn voor duizend huishoudens.
Ik dacht aan de harde cijfers en de onrust die er bij werknemers zomaar kan ontstaan als je niet oppast aan de vooravond van een crisis. Tegelijkertijd liet het toekomstperspectief op de middenlange termijn van JAJO me niet los. Ik zou nog een stapje willen maken met de organisatie: een stukje gerichte groei in de breedte. Een overname of een samenwerking wellicht.
Maarja, de crisis. De dreigende onrust. Dan praat je niet makkelijk over extra investeringen.
Ik moest wat doen, vond ik zelf. De angel eruit halen. “We komen samen de crisis door”, riep ik samen met onze CFO Pieter Pijper tegen onze duizend collega’s, “We gaan niemand ontslaan”. Ondernemers en andere CEO’s en mensen uit mijn netwerk, vonden die uitspraak gewaagd: “Hoe kun je dat nou roepen? Dat weet je helemaal niet. Stel dat de hele bouw stilvalt?”. Maar voor mij was het de enige juiste beslissing die ik kon nemen als CEO.
De onrust weegt in mijn ogen namelijk niet op tegen de betrokkenheid van mensen die ik elke dag in de ogen kijk. Door hardop uit te spreken dat “we iedereen aan boord houden” verdween de sluimerende angst en kwam daar vastberadenheid voor in de plaats. Collega’s durfden midden in de crisis vooruit te kijken. De kramp was verdwenen. Een sterke vorm van teamgeest kwam opzetten.
Achteraf bezien, kon ik het makkelijk roepen. 2020 werd zowel qua ontwikkeling als financieel een uitstekend jaar voor JAJO. Maar dat wist ik toen nog helemaal niet.
Dit is trouwens de eerste keer dat ik er langer bij stilsta. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat mijn eerste jaar als CEO een relaxt jaartje was, precies zoals ik had voorzien en uitgestippeld. Dat is onzin. Het heeft me wel gesterkt in mijn filosofie dat we het samen moeten doen. JAJO en alle bedrijven die daar onderdeel van mogen zijn, maar ook samen met onze samenwerkingspartners.
De wereld heeft in 2020 een wake up-call gehad. Niet alles wat vanzelfsprekend lijkt, is plots zo vanzelfsprekend. Dat beseffen wij met onze duurzame visie al een tijdje. Ik ben nieuwsgierig wat de volgende twaalf maanden gaan brengen.
Ivo van der Mark – CEO JAJO
In columns en duogesprekken met autoriteiten uit verschillende (deel)sectoren laat ik mijn licht schijnen op onder andere thema’s als: circulariteit, passie, samenwerking en leiderschap. Mijn doel is om samen met andere professionals de wereld van morgen en overmorgen een beetje beter te maken. Wil jij een onderwerp toevoegen in mijn publicatieserie? Of ken jij een karakteristiek persoon waarmee ik zeker in gesprek moet gaan? Laat het me weten!
Over Ivo van der Mark
CEOAnderen omschrijven mij als een mensen-mens. Dat klopt ook wel. Ik krijg energie van het inspireren en motiveren van mensen. Van jongs af aan heb ik al een duidelijke toekomstvisie. Ik stel doelen en heb ambities.
Zo maak ik me hard voor de noodzakelijke transitie naar een circulaire economie en stimuleer ik onze medewerkers om te gaan voor de hoogst mogelijke klanttevredenheid. Ook onderschrijf ik het belang van de Wet Kwaliteitsborging voor het Bouwen (Wkb). JAJO is dan ook koploper op dit gebied. Ik hoop dat de bouwbranche zich meer gaat inzetten voor deze onderwerpen, want daar valt nog veel te winnen.
geniet ervan om me in de medemens te verdiepen. Samen te praten en te sparren. Ik wil graag een inspirator zijn. Een voorbeeld voor de mensen om mij heen, zowel zakelijk als privé. Laten zien dat als je een droom hebt, je deze vast moet grijpen. Dat je erover moet praten met mensen in je omgeving. Het heeft zelden met geld van doen, maar bijna altijd met de wil om iets te realiseren.
En privé? Ik ben gelukkig getrouwd en de trotse vader van 2 stoere knullen. Ik ben idolaat van de zee en van de wetten van de natuur die daar met harde hand regeren.