Geplaatst op 25 november 2021
Vanaf zaterdag 13 november steekt onze CEO Ivo van der Mark in anderhalve week tijd de Atlantische Oceaan over in de Janssen de Jong Volvo Ocean Race-boot met zakenrelaties en professionals.
Brend Schuil vaart als On-Board Reporter mee. We ontvangen via hem – als de techniek ons niet in de steek laat – dagelijks een update over de reis. Deze delen we hier met jullie.
Daarnaast is er een tracker aan boord welke na het vertrek elk uur een update maakt. Let op: zet bij de tracker Zoom (bovenin het scherm) op 1x, anders wordt er niks getoond.
Wij wensen Ivo, Brend, Stijn Uijthoven, Bart Brouwer, Bob Jansen, Harry Hilders, Pieter-Jan Postma, Ernst Jan van Housselt, Jelmer van Beek, Jorden van Rooijen, Laura van Veen en Rutger Vos een veilige reis én veel plezier en succes.
Sailing Holland en DutchSail: bedankt voor alle hulp!
Bekijk hier een drone opname vanaf de boot!
Aankomst 25-11-2021
De boot is veilig aangekomen op Curaçao!
Update 23-11-2021
Vandaag gaan we sinds 10 dagen weer land zien! Ongelofelijk om te beseffen dat wij 10 dagen op de Atlantische Oceaan hebben gevochten met de elementen. De afgelopen dagen bleef het rustig weer en ook de aankomende dagen hebben we voorspellingen zoals je in de Caribbean kan verwachten. Een mooi windje en een heerlijke temperatuur. Onze thuisbasis kabbelt lekker door met een knoopje of 9.
De stemming is veranderd aan boord. Nadat we uit de spectaculair harde wind kwamen en we erachter kwamen dat we nog minimaal 6 dagen te varen hadden door rustig weer, werden velen een beetje onrustig. De drukke hoofden wilden iets te doen hebben. Maar ja, zo midden op de Atlantische Oceaan heb je niet zo veel te willen. We zijn met onze zeilboot overgeleverd aan het tempo van Moeder Natuur. Langzaam veranderde stemming de afgelopen dagen, ten positieve, het is wel prima zo, we hebben helemaal geen haast meer.
De boot is klein, maar groot genoeg voor ons allemaal. We hebben lange gesprekken terwijl we kijken naar de zonsopgang en zonsondergang, de sterren, vliegende vissen, lichtgevende algen, vallende sterren en andere prachtige natuurverschijnselen. We genieten en we hebben de tijd. Er komt zelfs een heuse borrelplank tevoorschijn van Laura die met de handen in de lucht en gejuich ontvangen wordt!
Wat we dachten te willen, bleek niet wat we nodig hadden. Mailtjes, telefoontjes, het zal allemaal wel even. We zijn hier en nu met deze groep mensen zonder afleiding. Waar vind je dat nou nog? We genieten!
Gisteren tijdens de windstilte zijn een aantal van ons even de oceaan gedoken. Zwemmen met zo’n 4.500 meter aan zee onder je, een fenomenaal gevoel.
En nu binnen een paar uur na dit schrijven, zullen we nieuw land gaan zien. Het vulkanisch zwarte gesteente van Lanzarote was het laatste wat we zagen. Nu zullen we (hopelijk) witte stranden en grote palmbomen zien. Iedereen is enthousiast, want stiekem hebben deze zeebonken ook wel weer zin om de landrot uit te hangen.
Tekst & Beeld: Brend Schuil
Update 21-11-2021
Zoals we al aanhaalden in de vorige update: niets is zo veranderlijk als het weer! Vannacht kregen we dan ook onverwachts nog heel veel wind. We vlogen urenlang met 20 knopen richting eindbestemming Curaçao. Je merkt inmiddels dat iedereen gewend is geraakt aan de harde wind en alle handelingen die daarbij komen kijken. We raken steeds meer op elkaar ingespeeld en dat is mooi om te zien.
Naast dat we als team erg goed kunnen samenwerken, is er nu ook de mogelijkheid om eindelijk even uitgebreid met elkaar te praten. De wind is namelijk na de ochtend helemaal gaan liggen. Van 20+ knopen in de ochtend tot nu 4 knopen wind. We hebben besloten een stukje op de motor te gaan op zoek naar betere wind. Waarschijnlijk zullen we na een paar uurtjes op de motor weer kunnen zeilen.
We zitten nu dus lekker aan dek. Iedereen is relaxed en heeft het naar zijn zin.
Tekst & Beeld: Brend Schuil
Update 20-11-2021
Het lijkt erop dat we het spannendste deel van onze reis achter ons hebben liggen. We varen nu voor het eerst in een rechte lijn naar de Caribbean. Waarom zou je niet gewoon meteen in een rechte lijn daarheen varen, hoor je sommige niet zeilers denken…
Een paar updates eerder haalden we de passaatwind al aan. De wind die van de Spaanse kust naar beneden langs Marokko naar de Canarische eilanden afbuigt richting de Caribbean. Deze wind staat er bijna altijd in deze tijd van het jaar en voert je zo voor de wind mee. Wij kregen natuurlijk de uitzondering op de regel.
Dat betekent dat we een andere route moesten varen. Om een optimale route te varen zijn we hier ook constant mee bezig. Harde wind betekent niet altijd de snelste route, want wat zit er achter die harde wind? Als daar een lagedrukgebied ligt, dan kan je zomaar twee dagen stilliggen. En er is niks erger dan midden op een oceaan niet verder te kunnen door te weinig wind met een boot die gebouwd is om te zeilen.
Om onze ideale route te bepalen, downloaden wij elke dag een zeer uitgebreid weerbericht. Geen weerbericht zoals in je buienradar app, maar een heel uitgebreid en gedetailleerd model waarmee wij zelf onze strategie kunnen bepalen. Aan boord hebben we daar een speciaal station voor in het hart van het schip (zie foto waar Rutger Vos aan de navigatie tafel zit). Goede navigatie en het succesvol lezen van de weermodellen zijn expertises waar je wedstrijden mee kan maken of breken. Wij spenderen hier meerdere uren per dag met meerdere mensen. We lezen hier alle getallen, prestaties van de boot en weerberichten af. Samengevoegd met onze eigen observaties en inschattingen, nemen wij meerdere beslissingen per dag.
Zoals je ziet op onze route hebben wij aardig wat moeten “bijsturen”. We voerden door weinig wind, storm, regen en zon. We zaten midden in de nacht tussen donderwolken met overal om ons heen bliksem. Dan realiseer je je wel even dat je alleen bent en dat er nergens anders een hoger punt is… Nee, dat zijn wij…
Met een zeilboot kan je niet recht tegen de wind in. Recht met de wind mee kan, maar is voor veel boten niet de snelste koers. In een recht lijn van A naar B wil je de wind het liefste schuin van achteren. Wij kregen de wind constant recht van achteren waardoor we van de rechtstreekse koers moesten afwijken om de wind schuin van achteren te krijgen en daarmee te kunnen afkruisen. Maar op en af kruisen (schuin ten opzichte van de wind varen) kost altijd extra meters dan ergens in een rechte lijn heen varen.
Op de kaart zie je in het groen ons schip links in beeld. Daarachter zie je in het zwart de zigzaggende lijn, dat is de route die we hebben gevaren. De stokjes aan die zigzaggende lijn geven de windrichting van dat moment aan.
Het idee was gaan leven voordat we vertrokken dat het in 10 dagen zou kunnen. En dat zou zeker kunnen bij ideale omstandigheden. Zoals ik al zei onze situatie is een uitzondering op de regel.
Een paar dagen geleden lichtten we de bemanning in tijdens de storm terwijl ze nat, koud en uitgeput in de kajuit stonden, dat het toch wat langer zou duren. Op het moment dat je zo kapot bent, nat en koud is het vooruitzicht van Curaçao wel heel lekker. Sommigen zaten in hun hoofd de 23e al in hun linnen shirt onder een palmboom met een drankje. Nee, sorry heren, niet voor de 25e. Sterker nog de huidige voorspellingen sturen ons langs Florida naar beneden. Dan zouden we de 29e aankomen.
We nemen een besluit tegen onze weermodellen in om in een rechte lijn naar Curaçao te varen ook al leek de situatie niet gunstig. We hoopten op veranderende omstandigheden en dat het kwartje nou een keer onze kant op zou vallen.
Nu voor het eerst in onze hele trip varen we eindelijk in een rechte lijn richting eindbestemming. Het is lekker weer, we zitten relaxt in de kuip van het schip, we hebben een voldaan gevoel over ons harde werken, onze overwinningen en prestaties, de temperatuur wordt warmer en we hebben de korte broeken aan. Zoals het nu lijkt, gaat het ons eindelijk voor de wind (een beetje schuin voor de wind dus!). Het is gezellig en we genieten!
Als het goed is komen we de 25e of de 26e aan. Het wordt door de meesten aan boord aangegrepen als een gegeven. Maar het is niet voor niets één van de meest bekende spreekwoorden uit onze geschiedenis: er is niets zo veranderlijk als het weer……..
Tekst & Beeld: Brend Schuil
Update 19-11-21
Wat was deze dag een verademing. Even weer lekker relaxed aan dek zitten eten, genietend van de zon en het uitzicht. Iedereen slaapt wat beter, want de boot is een stuk rustiger. We genieten extra, omdat we op het weerbericht al zien dat het vanaf vanavond weer een ander spelletje wordt. Dan moeten we opnieuw aan de bak!
Jelmer en ik (Brend) hadden bedacht dat het mooi zou zijn om halverwege de Atlantische zee een momentje te houden. Normaal gesproken – als je als zeiler de evenaar kruist – is er een hele rits aan tradities en gebruiken die je moet doorlopen. Dit is afhankelijk van hoe streng je kapitein is, maar regelmatig worden er koppen kaal geschoren.
Nou durfden wij dat gebruik niet op te leggen bij onze gasten, maar we verzonnen wel iets anders. Daarom zijn we voor vertrek op Lanzarote snel nog even de stad in gegaan om een fles Rum en een aantal sigaren te halen.
Gisteren was het zover. We hadden een traditie bedacht en lieten het lijken alsof het altijd zo gaat. We voegen naast de Rum en Sigaar op suggestie van Pieter-Jan ook nog wat anders toe. We charteren onze schipper Ernst Jan om Neptunes te spelen, fabriceren een drietand en bedenken gezamenlijk een beetje hoe het allemaal moet verlopen.
Vervolgens laten we iedereen op het dek staan terwijl we Pirates of the Caribbean op volle sterkte draaien. Onze schipper Ernst Jan klimt voor op het zeilschip uit het luik en begint meteen de heren te vertellen wie hier op zee de baas is. En dat is er maar 1: Neptunes! Dat ging er onder een hoop gelach meteen in bij onze gasten. Onze schipper blijkt talent te hebben voor toneel en een erg overtuigende Neptunes te zijn. Binnen enkele seconden beveelt hij iedereen op de knieën.
Van Pieter-Jan Postma krijgt iedereen een glas zeewater wat na het reciteren van de bedachte schippersvers moest worden gedronken. Onze Neptunes roept luid zin voor zin de tekst en beveelt onze gasten het te herhalen.
In de naam van Neptunes breng ik dit offer aan de Zee!
Want enkel hij kent mijn gebreken.
Ik stel hem daarmee gaarne tevree
en laat mij veilig dansen op zijn zilte deken.
Op een goede zee en aankomst aldaar.
Neptunes zegen mijn tocht, bemanning en mijn waar.
Daarna gaat er een flinke scheut rum in de zee voor Neptunes en krijgen onze nieuwe Atlantische oceaan overstekers een klein glaasje rum met daarbij een dikke sigaar.
We lachen, de muziek staat aan en er ontstaat voor even een feest op het achterdek! Even lekker ontspannen, lachen en relaxed doen. Hier waren we allemaal aan toe.
Het feestje zullen we moeten voortzetten op Curaçao, want voor nu is er werk aan de winkel. Iets later begint de wind al weer op te trekken en moeten we ons gaan voorbereiden op een pittige nacht.
De hele nacht waait het 25 knopen plus. De golven beginnen op te bouwen en het wordt weer een feest. Maar dan een heel anders soort feest. Wat een contrast met die middag! Maar er wordt volop genoten van het schip dat zijn weg baant door de golven van de Atlantische Oceaan.
“Het is gewoon bijna eerder een speedboot dan een zeilboot, ongelofelijk!” concludeert Stijn Uijthoven terwijl hij met de handen aan het stuurwiel de 28 knopen aantikt.
Tekst & Beeld: Brend Schuil
Update 18-11-2021
Na een hoop harde wind en golven over het dek begint de wind weer wat af te nemen. Dat is wel even welkom, want de afgelopen dagen waren echt een vuurdoop voor de nieuwe oceaanzeilers. Als het zo hard waait dan knalt de boot alle kanten op. De stuurman stuurt de boot van links naar rechts over golven van 6+ meter en duikt af en toe met de boeg van het schip een golf in.
Kun je je voorstellen dat jouw huis (of leefruimte) drie dagen lang 45 kilometer per uur gaat en dan in secondes weer stilstaat? Dat je ineens van links naar rechts wordt geslingerd, terwijl je probeert te eten, tanden te poetsen, je kleding aan te trekken? Oftewel: gewoon tijdens alle alledaagse dingen. Alles hier aan boord wordt een uitdaging met zulke wind. En niet te vergeten dat je dit alles doet terwijl je constant nat en zout bent en er niks meer opdroogt. Het geluid aan boord is kei- en keihard; een lier die draait of een lijn die losser gaat, door de holle boot klinkt het alsof iemand naast je oren twee pannen tegen elkaar slaat.
Vannacht hadden we nog een druk programma. Er stonden weer een paar gijpen op de planning. Als er moet worden gegijpt, dan is het all-hands-on-deck. Lig je dus net eindelijk een uurtje in je “bed” na 4 uur aan dek te hebben gestaan, dan mag je er weer uit. Dan sta je een uurtje aan dek en dan heb je nog maar twee uur rust over. Je gaat weer richting je bunk met hartslag 130 en hoop op het beste, want na twee uur rust moet je weer vier uur aan dek.
Maar zonder wrijving geen glans.
De ontberingen maken onze tocht extra speciaal. De grijnzen aan boord rijken van oor tot oor als we samen die boot nog een beetje extra op zijn staart trappen. “DERTIG KNOPEN!!!” klinkt het vanaf het bovendek. Gevolgd door enthousiast gelach en gejuich. Ivo: “Het is bijzonder om te zien hoe iedereen als team samenwerkt onder deze omstandigheden, de gedrevenheid en strijdbaarheid zijn echt inspirerend!”
Gisteren overdag zakte de wind er al iets meer uit wat ervoor zorgde dat er niet steeds bakken met water over je hoofd heen knallen. Dat geeft wat rust en ademruimte. We werden beloond met een mooie regenboog en vannacht vlogen er ter entertainment ook nog wat vliegende vissen aan dek.
Je kan je vast voorstellen dat dit naast alle nieuwe indrukken, het wennen aan de boot en de oceaan, wel een echte uitputtingsslag is voor de mannen. Daarom is het weer wat we nu hebben wel echt even een verademing. We hebben een lekker steady windje, matige golfslag en een lekker zonnetje. De druppels damp die aan het plafond hingen, kunnen eindelijk uitwaaien nu we de luiken weer open kunnen zetten. De rust die we nu hebben, wordt echt gewaardeerd en het respect voor de oceaan, deze zeilboot en de manier van leven aan boord is een flink stuk gegroeid.
Update 17-11-2021: Champagne sailing
Het weer is prachtig. De wind is harder dan we in de voorspellingen lazen, maar hij is wel constant. Dat betekent dat de wind niet heel veel in snelheid en in windrichting verandert en dat maakt dat het een stuk beter te zeilen is. De lucht is blauw; op een paar wolken na en de zon schijnt fel.
Om de beurt pakt iedereen het roer. Vliegend van de metershoge golven naar beneden met een VO65 geeft iedereen een ontzettende kick.
Er stonden een paar gijpen op de planning. We willen namelijk zo efficiënt mogelijk met de wind meedraaien om zo de meest directe (en daarmee de snelste) lijn te kunnen varen. De eerste liep niet zoals we wilden. Dus daarna hebben we samen ruim de tijd genomen om te bespreken wat er beter kon en hoe we dat samen gingen doen. De volgende twee gijpen verliepen stukken beter!
Het is voor sommigen nog steeds een uitdaging om in het ritme te komen. We zijn nu 4 dagen onderweg. Waar eerst de drive nog kwam uit enthousiasme en spanning, moet de drive nu ook af en toe komen uit acceptatie en een vorm van loslaten. Hoofd omhoog en aan de bak. Maar er wordt ook zeker volop genoten. “Dit is toch uniek?” wordt unaniem aan dek besloten terwijl we met 28 knopen snelheid de golven af surfen. Dit is nu al een ervaring die niemand van ons snel gaat vergeten.
We zijn constant bezig met de route en niks is zo veranderlijk als het weer, maar zoals het nu lijkt komen we op de 25e aan. We hebben nog wat dagen voor de boeg dus.
Tekst & Beeld: Brend Schuil
Update 16-11-2021: Meer wind dan verwacht
De tekenen van eergisteren bleken een voorbode te zijn. De echte ocean race experience is nu wel begonnen. De wind is gisteren verder aangetrokken en de afgelopen 24 uur varen we constant in weersystemen met veel buien. Wat betekent dat we steeds van veel naar weinig wind gaan. Veranderende condities betekent ook veel bijsturen, letterlijk en figuurlijk. Hoe mooier en constanter het weer, hoe relaxter je de boot kan varen. Maar op dit moment is er echt werk aan de winkel.
De afgelopen twee dagen met zon en een matig windje schetsten voor velen een ideaal beeld voor het zeilen. Maar bij het weer wat we nu hebben, komt deze boot pas echt tot leven. Deze condities is waar dit schip voor is gebouwd. En ook al is het heel spectaculair en extreem, het voelt wel vertrouwd.
Gisteren toen de wind begon aan te trekken heeft iedereen met plezier het stuurwiel in handen genomen. Onze gasten krijgen een masterclass van de zeil-pro’s over hoe ze het beste kunnen varen in deze golven en wind. Met een BIG SMILE staan Harry, Bob, Bart, Stijn en Ivo om de beurt aan het roer. Sterker nog, ze zijn er allemaal bijna niet weg te slaan. Al snel ontstaat er een competitie wie de hoogste snelheid weet te bereiken aan het roer. “Ik had 24,6 knopen!” klinkt het over dek, “Ja maar ik had 25 Knopen!”
Als de avond valt trekt de wind nog iets verder aan. De Zeil-pro’s nemen weer controle over het schip. In de verte zien we onweer en flinke buien hangen. We kijken regelmatig op de radar en het weerbericht, maar wat wij ervaren buiten klopt niet helemaal met de voorspellingen. Het onweer komt dichterbij en daarmee ook een zware wolken partij. Op een gegeven moment daalt de temperatuur opeens een graad of 10 in een paar seconden, erg vreemd om mee te maken.
De rest van de donkere nacht is gevuld met harde wind, zachte wind, onweer, regen en alles waarbij je thuis de deur zou dichttrekken, onder een kleedje op de bank zou gaan liggen en lekker de open haard aan zet.
Hier aan boord kijk je door de twee luiken naar buiten, zie je honderden liters water elke 10 seconden langs vliegen. Het is nat en koud, het pak wat je aan moet doen wordt niet meer droog en toch moet die knop om. Want die boot die zeilt zichzelf niet! De gedachte daarbij dat we dit met elkaar doen hier midden op de Atlantische Oceaan maakt het wel heel indrukwekkend en bijzonder.
Met dit weer komt ook de uitputtingsslag mee. Het leven aan boord is ronduit spartaans. Sommigen moeten wennen en sommigen zijn lichtelijk zeeziek. Dat is ook niet zo gek, probeer je maar eens voor te stellen hoe het zou zijn om te leven in een achtbaan die non stop doorgaat. Overal waar je loopt in de boot moet je je stevig vasthouden. De boot duikt soms een golf in en gaat dan van 26 knopen naar 10 knopen in een seconde. Als je je niet stevig beethoudt, vlieg je zo die hele boot door.
Hoewel het op dit moment echt niet altijd voor iedereen even leuk is en het je leven niet gemakkelijker maakt, is dit wel waar we het voor doen en ook wat je wilt meemaken. De sfeer is nog steeds strijdbaar en vol goede moed. En dat moet ook wel, want we zitten nu ongeveer op 1/3e van de afstand. Het langste gedeelte van onze reis moet nog komen.
Tekst & beeld: Brend Schuil
Update 15-11-2021: Alles is altijd anders
In eerste instantie wilden we gebruik maken van de passaatwind. Deze zou ons zo van Lanzarote naar Curaçao meevoeren. Ze noemen deze passaatwind ook wel de Columbus wind. Want ook hij maakte daar gebruik van om naar de overkant van de Atlantische Oceaan te komen. Het is een luchtstroom die langs Portugal en Marokko naar beneden loopt en afbuigt helemaal naar het Caribisch gebied. Een week voor vertrek zag de passaat er nog sterk uit.
Maar vlak voor vertrek blijkt dat er verschillende weersystemen samen komen waardoor het navigeren een stuk uitdagender wordt. Vanaf de boot hebben we contact met navigators Wouter Verbraak en Max Deckers om samen de beste mogelijkheden te bespreken. Een rechte lijn is geen optie. Dus we slingeren onze weg over de Atlantische Oceaan op zoek naar de beste wind en de beste windrichtingen. Tot nu toe zijn we erg tevreden.
Inmiddels zijn we al twee volle dagen onderweg. Op zondag hadden we eigenlijk de hele dag nog prachtig weer. Een zonnetje en zo’n 23 graden. Vannacht begon het iets harder te waaien en stond er een gijp in de planning. Rond 23:00 uur was het zo ver, in het donker moesten we een gijp gaan maken. Alle handelingen werden eerst rustig doorgesproken zodat iedereen precies wist wat er ging gebeuren. De gijp verliep goed. Daarna konden diegenen die geen wacht hadden weer terug naar binnen en hun spullen verslepen naar de hoge kant van het schip om daar verder te slapen. Je wilt met hardere wind zo veel mogelijk tegendruk en -gewicht geven aan het zeil om zoveel mogelijk druk om te zetten in snelheid.
Het is de afgelopen dagen aangenaam geweest aan boord. Warme temperatuur, een heldere lucht met een felle maan, waardoor je ook ’s nachts goed kunt zien. Achter de boot zie je een spoor van lichtgevende plankton. De nachten zijn prachtig en iedereen geniet er volop van. Het boekje “sterrenkunde voor dummies” is zelfs gespot aan dek.
De zee laat ons af en toe weten dat het deze reis ook nog wel anders kan worden. Een kleine regenbui, een sterke windstoot en meer water over dek. Dat maakt het leven aan boord meteen anders. Eerst konden we onze droge kleding nog gewoon wegstoppen. Nu wordt alles wat natter en zouter. Het wordt de uitdaging om met elkaar het leven aan boord dragelijk en gestructureerd te houden. We hebben voor 13 man 25 m2 aan ruimte om op te leven en te slapen.
We verwachten nu nog zo’n 700 mijl door te varen over deze boeg en de sfeer is nog steeds goed.
Tekst & Beeld: Brend Schuil
Update 14-11-2021
Gisteren middag zijn wij rond 14:00 uur vertrokken naar onze bestemming Curaçao. Maar voordat we daar aankomen hebben we nog wel het een en ander aan werk te verzetten. Het wordt een uitdagende reis met veel verschillende weersystemen. Dat betekent veel draaiende wind en veel verschillende windsnelheden. Zulke omstandigheden vragen om net iets meer aandacht en dat maakt de reis ook een stuk leuker en uitdagender!
De sfeer aan boord is meer dan goed. Voor velen van ons is het de eerste Trans-Atlantische oversteek. Dat merk je in het enthousiasme en toch ook wel een beetje in de spanning. Onder de pro-zeilers zijn er meerderen die het meer dan 5 keer hebben gedaan. Maar toch, zo’n oceaan oversteken, dat is niet niks. Een goede voorbereiding zorgt ervoor dat we klaar zijn voor wat er op ons af komt. De pro-zeilers proberen de gasten zo goed mogelijk mee te nemen in elke beslissing om zo de reis echt samen te doen.
• Hebben we genoeg eten aan boord?
• Hebben we genoeg reserve onderdelen?
• Weet iedereen wat hij/zij moet doen in een noodgeval?
• Is iedereen fit om zo’n reis te maken?
En ga zo nog maar even door..
Zo zijn Bob, Stijn, Bart & Ivo flink in training geweest om zo goed mogelijk voorbereid aan de start van dit avontuur te komen. Meerdere dagen per week in de sportschool, trainingen over de boot, survival-training en natuurlijk zo vaak mogelijk meevaren op de VO65 om de zeilhandelingen te oefenen.
Op het moment van vertrek merk je dat iedereen goed is voorbereid. Tussen de twee havenhoofden gaan we van start. Met de zon mee varen we tussen Lanzarote en Fuerteventura de Oceaan op. Iedereen kent zijn taak en weet dat hij er klaar voor is. Al snel werkt iedereen samen als een geoliede machine.
Ook het wachtschema begint, dat betekent 4 uur op (aan dek) en 4 uur af (in je bed) en dit zal zo doorgaan totdat we aankomen op Curaçao. Het leven aan boord is nu echt begonnen en er is geen ontsnappen meer aan, geen haven tussendoor waar je kan afstappen. Waar velen vlak voor vertrek nog hun laatste telefoontjes deden met thuis of voor het werk, zijn we nu volledig afgesloten van enige vorm van communicatie met de buitenwereld. We hebben elkaar, deze raceboot, ons ritme en ons doel.
Op het moment van schrijven waait het ongeveer 10 knopen (windkracht 3), een mooi steady windje, een lekker zonnetje erbij en een mooie lange oceaan deining. Ideale condities om in te slingeren in ons nieuwe normaal.
Tekst & Beeld: Brend Schuil
